سوئیچ شبکه چیست؟

سوئیچ شبکه چیست؟ تفاوت سوئیچ و هاب چیست؟

سوئیچ شبکه یکی از تجهیزات شبکه‌های کامپیوتری است که دستگاه‌ها را در یک شبکه کامپیوتری برای دریافت و ارسال داده‌ها به یکدیگر متصل می‌کند. سوئیچ شبکه به دستگاهی با چند چورت گفته می‌شود که وظیفه پرداش و انتقال داده در لایه دوم مدل OSI را بر عهده دارد. سوئیچ‌هایی نیز هستند که در لایه سوم یا بالاتر پردازش را انجام می‌دهند که آن‌ها سوئیچ چند لایه یا سوئیچ لایه 3 می‌گویند. اولین سوئیچ اترنت، توسط Kalpana در سال ۱۹۹۰ معرفی شد.

عملکرد سوئیچ شبکه

سوئیچ شبکه (Network Switch) دستگاهی ارتباطی است که وظیفه انتقال داده‌ها بین دستگاه‌های موجود در شبکه را بر عهده دارد. در حقیقت سوئیج دستگاهی در شبکه است است که به صورت مرکزی بین راه ارتباطی دستگاه‌ها نصب شده تا از ازدحام و بهم ریختگای داده‌ها در مسیر ارتباطی جلوگیری کند. زمانی که بسته‌های داده از یک دستگاه به دستگاه دیگر ارسال می‌شوند ممکن است همزمانی اطلاعات با دستگاه‌های دیگر رخ دهد. در این حالت امکان از بین رفت داده‌ها یا دیر رسید بسته‌های داده به مقصد وجود دارد. در این موارد سوئیچ شبکه کمک می‌کند تا بسته‌های داده با نظم و بدون خراب شدن به مقصد خود برسند. تفاوت هاب و سوئیچ شبکه در برنامه‌ریز است. یک سوئیچ می‌تواند طوری برنامه‌ریزی شود تا داده‌های با ارزش بیشتر، سریعتر به مقصد برسند. این امر باعث هوشمند شدن سوئیچ نسبت به هاب شده است. سوئیچ شبکه یک نقش اساسی را در بیشتر شبکه‌های محلی مدرن ایفا می‌کند. شبکه‌های متوسط به بزرگ معمولا با یک یا چند سوئیچ مدیریت می‌شوند.

تفاوت سوئیچ و هاب چیست؟

سوئیچ شبکه برای اتصال دستگاه‌های مختلف مانند کامپیوتر، روتر، چاپگرهای تحت شبکه، دوربین‌های مداربسته و ... در شبکه‌های کابی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از لحاظ ظاهری سوئیچ مانند جعبه ایست که از چندین پورت اترنت تشکیل شده که از این نظر شبیه به هاب (Hub) است. با وجود آنکه هر دو هاب و سوئیچ وظیفه برقراری ارتباط بین دستگاه‌های مختلف در شبکه‌های کامپیوتری را بر عهده دارند، تفاوت از آنجا شروع می‌شود  که هاب بسته‌های داده ارسالی از سمت یک دستگاه را به تمام دستگاه‌های موجود در شبکه ارسال میکند اما سوئیچ مستقیما بین پورت دستگاه مبدا و مقصد ارتباط برقرار می‌کند و بسته داده فقط به مقصد مورد نظر ارسال می‌شود.

این قابلیت از آنجا می‌آید که سوئیچ قادر است بسته‌های داده را پردازش کند. در سوئیچ‌های معمولی که به سوئیچ لایه دوم معروف هستند این پردازش  تا لایه دوم مدل OSI پیش می‌رود و نتیجه این پردازش جدولی است که در سوئیچ با خواندن آدرس سخت‌افزاری (MAC) فرستنده بسته و ثبت درگاه ورودی تشکیل می‌شود. سوئیچ با مراجعه با این جدول، عملیات آدرس دهی به بسته‌های داده در لایه دوم را انجام می‌دهد؛ یعنی این جدول تعیین می‌کند که بسته داده ورودی باید برای کدام درگاه ارسال شود.

در شبکه‌های کامپیوتری بزرگ، سوئیچ‌ها جدول‌های خود را به اشتراک می‌گذارند تا هر کدارند بدانند چه دستگاهی به کدام سوئیچ در شبکه متصل است که این کار باعث می‌شود ترافیک کمتری در شبکه ایجاد شود.

سوئیچ شبکه به شکل معمول در لایه دوم مدل OSI کار می‌کند اما سوئیچ‌هایی با قابلیت کارکرد در لایه‌های مختلف حتی لایه هفتم نیز وجود دارد. پرکاربردترین سوئیچ در بین لایه‌های مختلف بجز لایه دوم می‌توان به سوئیچ لایه سه اشاره کرد که در بسیاری موارد جایگزین مناسبی برای روتر می‌باشند. از سوئیچ می‌توان در یک شبکه خانگی کوچک تا در شبکه‌های بزرگ با Backboneهای چند گیگابایتی استفاده کرد.